Een wens is snel gedaan. Je blaast een afgevallen wimper weg of alle kaarsje uit en zegt je wens, simpel. "Ik wens dat het een leuke dag word." "Ik wens dat ik een nieuw paar schoenen krijg." "Ik wens wereldvrede." "Ik wens het grootste stuk chocola." Het zijn allemaal wensen. Ongetwijfeld heb je er al wel eens eentje van gedaan. Maar wat als je er nu even over nadenkt?
Bij het toevoegen van "een wens" op mijn bucketlist dacht ik niet dat ik er zo hard ging over nadenken. Het was meer iets algemeens. Nu besef ik dat ik het me wel wat moeilijk heb gemaakt. Maar dat vind ik niet zo erg.
Als je een wens doet, voor wíé wens je dan? Iets voor de wereld? Iets voor jezelf? Iets voor je tante of je kleine zusje? Elke wens dat je ook doet zal, daarom niet in de eerste plaats, voor jezelf zijn. Ook wereldvrede is een wens die voor jou is. Je bent immers een deel van deze wereld waar je zo graag vrede zou hebben. Doe je dan zo'n algemene wens? Als wereldvrede, het verdwijnen van armoede en hongersnood? Ondanks dat dit zeker op de eerste plaats komt bij iedereen. Was dit niet mijn wens. Volgens mij is zo'n wens te groot om opgelost de worden door iets simpel als een paardenbloem. Want als die wens mogelijk was, had iemand anders deze dan al niet lang gedaan? En waren alle problemen dan al niet lang uit de wereld geholpen?
Wat wens je dan? Dat je niet zo chaotisch bent of wat meer zelfvertrouwen hebt? Nee. Daar moest ik niet lang over nadenken. Aan zoiets ging ik mijn wens niet verspillen. Wat zoiets doe je zelf. Als je minder chaotisch wil zijn verplicht jezelf dan om op te ruimen. Dat heb je zelf meer in de hand dan je denkt. Zelfvertrouwen kan je leren, of dat zeggen ze toch. Dan blijft er niet zoveel meer over om te wensen. Nu ja, het is hoe je het bekijkt want geluk, vriendschap, respect, liefde, eerlijkheid,... Dat zijn allemaal waarden. En als je de juiste uitkiest en goed formuleert, heb je de wens die je zocht.
Ik heb een wens gekozen. Zo meteen ren ik naar buiten, pluk ik een paardenbloem en blaas alle pluisjes er van weg. Mijn wens zit dan in de lucht. en hopelijk vangt iemand hem op en misschien gooit die persoon hem weg, of misschien kiest die ervoor om mij eventjes te helpen. Met een kleine wens die heel zorgvuldig is uitgekozen. Zo snel is een wens gedaan. En als deze niet uitkomt de volgende dan maar?
~Hanne~
Als je een wens doet, voor wíé wens je dan? Iets voor de wereld? Iets voor jezelf? Iets voor je tante of je kleine zusje? Elke wens dat je ook doet zal, daarom niet in de eerste plaats, voor jezelf zijn. Ook wereldvrede is een wens die voor jou is. Je bent immers een deel van deze wereld waar je zo graag vrede zou hebben. Doe je dan zo'n algemene wens? Als wereldvrede, het verdwijnen van armoede en hongersnood? Ondanks dat dit zeker op de eerste plaats komt bij iedereen. Was dit niet mijn wens. Volgens mij is zo'n wens te groot om opgelost de worden door iets simpel als een paardenbloem. Want als die wens mogelijk was, had iemand anders deze dan al niet lang gedaan? En waren alle problemen dan al niet lang uit de wereld geholpen?
Wat wens je dan? Dat je niet zo chaotisch bent of wat meer zelfvertrouwen hebt? Nee. Daar moest ik niet lang over nadenken. Aan zoiets ging ik mijn wens niet verspillen. Wat zoiets doe je zelf. Als je minder chaotisch wil zijn verplicht jezelf dan om op te ruimen. Dat heb je zelf meer in de hand dan je denkt. Zelfvertrouwen kan je leren, of dat zeggen ze toch. Dan blijft er niet zoveel meer over om te wensen. Nu ja, het is hoe je het bekijkt want geluk, vriendschap, respect, liefde, eerlijkheid,... Dat zijn allemaal waarden. En als je de juiste uitkiest en goed formuleert, heb je de wens die je zocht.
Ik heb een wens gekozen. Zo meteen ren ik naar buiten, pluk ik een paardenbloem en blaas alle pluisjes er van weg. Mijn wens zit dan in de lucht. en hopelijk vangt iemand hem op en misschien gooit die persoon hem weg, of misschien kiest die ervoor om mij eventjes te helpen. Met een kleine wens die heel zorgvuldig is uitgekozen. Zo snel is een wens gedaan. En als deze niet uitkomt de volgende dan maar?
~Hanne~